„(…) W duchu wiary, idąc za łaską powołania
i kierując się niezłomną wolą poświęcenia się Bogu,
by doskonalej naśladować Chrystusa na drodze dziecięctwa duchowego,
składam moją profesję czasową i ślubuję na jeden rok Panu, Bogu naszemu,
czystość, ubóstwo i posłuszeństwo (…)”.
/z formuły Profesji zakonnej/
Łaska powołania wymaga czasu, aby mogła zostać rozpoznana oraz wielkiej troski, aby się rozwijała. Tak jest na początku drogi powołania i tak jest także wtedy, gdy już została ona podjęta.
Nasze siostry juniorystki, rozwijając w sobie otrzymaną od Boga łaskę, potwierdziły swoją wolę życia ślubami zakonnymi w naszym Zgromadzeniu, poprzez odnowienie swoich ślubów czasowych.
S. Hiacynta od Krzyża, s. Izaaka od Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz s. Cecylia od Trójcy Przenajświętszej w obecności sióstr ze swoich wspólnot, odnowiły śluby i z odnowionym sercem podjęły drogę, po której już idą za Barankiem, jedynym Oblubieńcem swojego serca.
