W naszych sercach jest niegasnące pragnienie, aby kochać lepiej, więcej, prawdziwiej…
By kochać tak, jak sami zostaliśmy ukochani, oddając miłość za miłość.
I to jest bardzo dobre pragnienie!
Ale jako ludzie kochamy po ludzku.
Tutaj zdarzają nam się upadki. Tylko czasami, albo częściej…
Kochamy po prostu tak, jak umiemy najlepiej.
Dzień skupienia, który w ostatnią sobotę 23. października, postanowiło w naszym domu przeżyć szesnaście kobiet, pokazał nam, że pragnienie miłości, jakie nosimy w naszych sercach jest darem samego Boga, który cały jest Miłością.
Dlatego nasze życie – dar Miłości – jest naprawdę warte miłości!
