6 marca minęło 60 lat, odkąd Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus posługują w Konstancinie. Z Tej okazji 11 marca w kościele parafialnym Matki Bożej Anielskiej w Skolimowie została odprawiona Eucharystia pod przewodnictwem Ks. Bpa Rafała Markowskiego, z udziałem kapłanów z parafii, w których siostry posługiwały i wiernych.
Obecna była Matka Generalna Zgromadzenia – s. M. Błażeja od Krzyża Chrystusowego, s. Prowincjalna Marcina od Dzieciątka Jezus, s. Prowincjalna Klemensa, s. Nikodema od Męki Pańskiej pochodząca z Konstancina, a także siostry z domów z Marek, Łodzi, Wrocławia, Torunia, Bielska Podlaskiego i Czeladzi – wiele z nich pracowało w Konstancinie. Uroczystość była okazją by dziękować Boskiemu Dzieciątku za owoce posługi i obecności sióstr.
Poniżej publikujemy tekst powitania, w którym została zawarta historia przybycia i posługi sióstr w Konstancinie.
Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus przybyły do Konstancina w 1957 roku na prośbę Ks. Szczepana Banasiaka, rodzonego brata s. Mieczysławy, karmelitanki, ówczesnego rektora kaplicy przyszpitalnej w Klarysewie, który poszukiwał sióstr do opieki nad kaplicą. Pierwsze siostry: s Alfonsa, s. Dobromiła i s Agata 6 marca 1957 r. zamieszkały w wydzierżawionym domku letniskowym p. Radomskich przy ul. Warszawskiej 20. Nową fundację osobiście otworzył Założyciel Zgromadzenia Sł. Boży o Anzelm Gądek i oddał ją pod opiekę św. Józefowi. P . Radomscy oddali także na służbę Bogu swoją córkę ? s. Nikodemę.
Siostry podjęły wiele prac: opiekę nad kaplicą przy Klarysewskim Domu dziecka, posługę organistki, katechezę w przyszpitalnej szkole, opiekę nad chorymi, hafciarstwo. Z czasem przybywało nowych miejsc pracy: w Nowej Jeziornie, Konstancinie, Powsinie, Chylicach. Przybywało także sióstr, których maleńki domek nie mógł już pomieścić? Siostry rozpoczęły gorliwe poszukiwania nowego domu. Znalazła się p. Władysława Kaszowa, która ofiarowała siostrom swój dom w zamian za dożywotnią opiekę. Tak więc po dwóch latach, w 1959 r. siostry przeprowadziły się do własnego domu przy ul. Willowej 24.
6 kwietnia 1960 r. Sł. B. O. Anzelm, odprawił pierwszą Mszę Świętą w kaplicy domu sióstr. Założyciel często odwiedzał konstancińską wspólnotę, krzepił ją duchowo i zagrzewał do coraz większej gorliwości w służbie Bożej. Przez krótki czas równolegle istniały jeszcze dwie wspólnoty: w Powsinie i w Skolimowie, gdzie siostry opiekowały się chorym kapłanem.
W 1984 r. siostry przeprowadziły się do domu przy ul. Kraszewskiego (obecnie jest to ul. Sanatoryjna). W tym czasie siostry posługiwały jako organistki, zakrystianki i katechetki w trzech konstancińskich parafiach: Wniebowzięcia NMP w Konstancinie, MB Anielskiej w Skolimowie i św. Józefa Oblubieńca NMP w Mirkowie. Obecnie tylko w Konstancinie i Skolimowie. Pracowały także w zakrystii u oo. Karmelitów Bosych w Warszawie i przez krótki czas w recepcji domu księży pallotynów.
Myślę, że trzeba w tym miejscu wspomnieć siostry, które najdłużej służyły lokalnej społeczności: s. Felicję, która przez 30 lat pracowała jako organistka i katechetka w Mirkowie, s. Rudolfę, która 30 lat była zakrystianką, organistką i katechetką w Konstancinie, ś.p. s. Danutę, która przez 20 lat była zakrystianką u Ojców Karmelitów, a także s. Deodatę, która od 1964 r. ( z przerwami) pracowała jako katechetka w Konstancinie i s. Mariettę, która służyła 30 lat jako katechetka i zakrystianka w par. św. Józefa, a które są z nami do dziś.
W latach 2012-2015, dzięki łasce Bożej, ciężkiej pracy, dobroci i poświęceniu wielu osób przeprowadzono gruntowny remont i rozbudowę domu. Nowo wybudowana kaplica służy nie tylko siostrom, ale także parafianom, którzy gromadzą się 25 dnia każdego miesiąca, by czcić Dzieciątko Jezus.
W czasie tej Eucharystii pragniemy złożyć Bogu dziękczynienie za owoce naszej 60 ?letniej posługi i obecności w Konstancinie, zwłaszcza te duchowe, niewidoczne dla oczu, te, które znane są tylko dobremu Bogu. Chcemy dziękować za kapłanów, z którymi dane nam było przez te lata współpracować, za duchowe towarzyszenie i doświadczenie braterskiej wspólnoty Ojców Karmelitów Bosych z Warszawy, za dobroć i życzliwość tak wielu osób, których doświadczamy każdego dnia?