„[Pan] zawsze spełniał moje pragnienia, a raczej sprawiał,
bym pragnęła tego, czym chciał mnie obdarzyć.
(…) Jezus daje mi odczuć i pragnąć tego, czym zamierza mnie obdarzyć”.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza
Tak. Bóg jest dobry.
Kocha nas. Nie jesteśmy dziełem przypadku, ale jesteśmy z Miłości.
Bóg każdego z nas pragnął, nosił w sobie, dał nam życie. W Nim jest nasze źródło.
On też jest naszym pragnieniem, celem, do którego dążymy.
W Nim jest nasz sens, spełnienie.
Początek i koniec.
Pragnienia, które odkrywam w sobie, mają swoje źródło w Bogu.
Ostatecznie ich wypełnienie, nasycenie jest też w Nim.
Jesteśmy zaproszeni, by poznawać swojej pragnienia,
wsłuchiwać się w nie, współpracując z łaską pozwolić Mu na ich wypełnienie.
Takie treści towarzyszyły nam podczas ostatniego dnia skupienia dla kobiet.
Bogu niech będą dzięki.
„Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże!
Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego: kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga”.
Psalm 42, 2-3. 12
